Honger naar bevestiging, macht, … of toch maar eten?

De persoon waarover sprake ging op een gegeven moment met de ganse familie op weekend. Ze werd thuis opgepikt door een nonkel en hadden onderweg met alle andere auto’s afgesproken op een parking aan een benzinestation.

Terwijl ze nog aan het wachten waren op enkele auto’s met familieleden voelde ze plots de immense drang om de winkel van het benzinestation binnen te lopen... 

Dit om er ’n zak Maltesers te gaan kopen en die ook nog mee op weekend te nemen.

En dat terwijl er een onderverdeling was opgesteld van wie wat ging meenemen en er zeker en vast voldoende lekkers en ook zoets mee naar hun bungalow in de Ardennen zou worden meegenomen.

Het was eigenlijk een oud patroon waarin ze vroeger wel vaker herviel.

Wat zit hier nu achter?

Ondanks het feit dat er meer dan genoeg lekkere dingen mee werden genomen naar het familieweekend en het eigenlijk niet nodig was om die voorraad nog eens aan te vullen met ‘n zak Maltesers, voelde ze een immense drang om toch naar het winkeltje te stappen.

Er zat uiteraard iets achter deze plotselinge behoefte...

Doordat we mensen die hun eetpatroon willen aanpassen laten nadenken over de reden waarom ze eten, kon deze dame nu gelukkig wel voor zichzelf benoemen wat er aan de hand was. 

De zak Maltesers vormde voor haar een soort buffer tussen zichzelf en de groep familieleden waarmee ze op weekend ging.

Ze vond het in het verleden altijd moeilijk om te vertoeven in een grote groep mensen.

En nu was ze dus weer op weg om een heel weekend door te brengen tussen 14 familieleden...

Nu is het natuurlijk zo dat iedereen z’n eigen wensen en verwachtingen heeft van zo’n weekendje weg. Zij zelf is iemand die graag heeft dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft. Om iedereen het zo aangenaam mogelijk te maken en tevreden te stellen is het voor haar een automatisme om haar interne radar aan te zetten en alle aanwezigen haast constant in het oog te houden. Dit om er op toe te zien dat iedereen tevreden is. Indien dit niet het geval is, zal zij er alles aan proberen te doen om dat te veranderen.

Zo kwam ze natuurlijk nooit zelf aan ontspanning toe. Gewoon omdat ze altijd maar bezig was met anderen. Positief bedoeld hé. Nochtans had ze geleerd om al wat meer in het nu te leven, zich eens te durven afzonderen en wat op haar ademhaling te letten, …

Maar deze keer had ze het er toch weer moeilijk mee.

Om inwendige rust te vinden kwam dan ook de zak Maltesers in beeld.

Die zou haar haar zo nu en dan eens naar een rustige plek kunnen lokken waar ze wel even tot rust kon komen. Even een moment voor zichzelf.

Een soort mechanisme om voor zichzelf te zorgen was het dus eigenlijk. 

Gelukkig had ze geleerd om te beseffen dat dit niet het juiste patroon was en is. Wat natuurlijk wel het geval was, is dat die soort vlucht haar wel iets positiefs opleverde. Ze kon even tot rust komen. Maar er zijn ook minder positieve kanten aan dat vluchtmechanisme. Zo was ze om een andere reden aan het eten dan het feit dat ze ook echt honger had. Haar lichaam associeerde het eten van iets zoet met een andere nood en dan vooral met het vervullen hiervan. En daarin schuilde voor haar natuurlijk het gevaar om meer zoetigheden te eten dan ‘eens af en toe’. Om zichzelf beter te voelen in een ongemakkelijke situatie. 

Nu kan deze persoon ondertussen de neiging om snoepgoed te eten aanzien als een soort waarschuwingssignaal. Ook al besefte ze vroeger al dat de dingen die ze at niet echt thuishoorden in een gezond en gevarieerd voedingspatroon. Ze is zich nu bewust geworden van de reden waarom ze bepaalde dingen eet. Bezie het alsof ze bevriend is geworden met haar drang om zoetigheden naar binnen te werken.

De persoon uit dit verhaal leerde door de begeleiding die we haar met WordFit gaven meer stil te staan bij haar gewoontes.

Vanuit een ander standpunt en met wat meer afstand kon ze nu kijken naar haar eigen gedrag.

Zo besefte ze wat ze eigenlijk echt nodig had: af en toe een moment voor zichzelf.

Tegelijk besefte ze ook dat al dat zoets voor haar een soort van reddingsboei vormde in moeilijke omstandigheden. En dat was dan ook de reden waarom die Maltesers afgelopen weekend zo een sterke aantrekkingskracht op haar hadden. Het ging om veel meer dan dat zoete smaakje of die crunchy bite van die Maltesers. 

Door het signaal te krijgen van ‘ik wil nu Maltesers kopen’  maar dit ook te kunnen doorzien, kon ze zich meer focussen op de andere manieren om meer voor zichzelf te zorgen. Zonder zoetigheden… Wel gaf ze ons aan geschrokken te zijn van de blijkbaar toch nog steeds aanwezige band tussen zichzelf even beter voelen en het eten van zoetigheden.

Positief is dus dat ze geleerd heeft om het zien als een waarschuwing van haar eigen lichaam waardoor ze nu beter voor zichzelf zorgt.

Wat is voor jou de diepere reden om te eten?

Ik heb in de afgelopen jaren waarin ik mensen begeleidde naar een gezondere en fittere levensstijl vele verhalen horen passeren. "Waarom mensen eten...?"

Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de deze: 

• ‘Ik vond van mezelf dat ik niet genoeg m’n mening kon doordringen in meetings. Ik woog niet genoeg op de beleidsvoering. Door veel te eten geef ik mezelf letterlijk meer gewicht en voelde ik me meer aanwezig’
  
  
• ‘Ik heb eigenlijk nooit goed geweten wat ik wou doen in m’n leven. Ik ben dan mijn man tegen gekomen van wie ik niet moest gaan werken. Voor mij is het eten van elke keer weer nieuwe dingen eten een manier om een grote sluimerende verveling te verdrijven’
  
  
• ‘Ik heb eigenlijk helemaal niet zo graag contact met anderen. Door te veel te eten en daardoor te veel te wegen, ben ik minder aantrekkelijk. Dat geeft me een veilig gevoel. Ik weet toch dat minder mensen dikke personen mooi vinden en ze zullen aanspreken.’
  
  
• ‘Als ik eet of juist niet heb ik daarover de macht. Ik beslis! Op dat moment hebben anderen geen invloed op wat er wel of niet gebeurt. Dat doet me beter voelen’
  
  
• ‘Ik heb zo veel zorgen aan m’n hoofd. Eten is voor mij m’n surrogaatprobleem dat ik creëer om niet aan die andere problemen te moeten denken.’
  
  
• ‘Ik besef dat ik loom wordt van teveel eten. Maar dat gebruik ik voor mezelf juist om niet in actie te moeten komen.’
  
  
• ‘Ik heb nooit voldoende liefde en aandacht gekregen. Niet van mijn ouders, vroegere partner, … Daardoor heb ik het gevoel dat ik zelf ook tekort schiet. Dat gevoel temper ik door te eten.’
  
  
• ‘Ik ben een echt controlefreak. Alles wil ik onder controle hebben. Alleen in een eetbui kan ik echt alles loslaten.’

Zet ook jezelf aan het denken over de redenen waarom je eet.

Stel jezelf de vraag: "Welke diepere behoefte vult eten in voor mij? Wat bereik ik met overeten?" 

Neem eens bewust je tijd om hier op te antwoorden.

Zet je neer en schrijf op wat er in je opkomt.

Bekijk het zo: jij bent een ajuin. Je moet proberen door te dringen tot de kern. En elk laagje dat je kan afpellen brengt je dichter bij een vrij eetgedrag. 

Veel succes hiermee!

Groeten,

Frédéric Heylen (ook uw fitheidscoach)

Wil jij…