Meer aan jezelf denken...

Hey hey,

Wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat een mens zijn wilskracht wordt beïnvloed door meerdere zaken. Ik som er hier enkele op:

• wilskracht neemt af door een tekort aan slaap en 'n gebrekkige slaapkwaliteit (1) 
  
  
• ademhaling via het centraal zenuwstelsel bevordert dan weer de wilskracht (2) 
  
  
• het constante streven 'naar harmonie met anderen' en dus altijd goed willen doen voor een ander leidt tot stress. Die stress beïnvoed je wilskracht ook op een negatieve manier. (3)
  
  

De drie hierboven opgesomde gegevens hebben bovendien ook een ongunstig effect op het functioneren van je immuunsysteem. (4)

Maar daar wil ik het vandaag niet met je over hebben. Ik zou hier graag iets dieper ingaan op dat derde aangehaalde punt. Namelijk, het altijd maar goed willen doen voor een ander. Eerder schreef ik al een artikel waarin ik 5 tips meegaf om minder bezig te zijn met wat anderen (van je) denken. Ook interessant... Al zeg ik het zelf ;-)

Natuurlijk is het leuk als je appreciatie krijgt van anderen… Als mensen hetgene jij doet of naar toe aan het werken bent leuk vinden en zich daarover positief uitlaten. 

Maar ben jij daar altijd op gefocust? Wil jij dat anderen je altijd leuk vinden? 

Dan maak je jezelf het niet makkelijk. Om den duur wordt je misschien afhankelijk van de mening van anderen. En dat ga je dingen doen voor anderen en niet enkel voor jezelf. De kans dat je dan verder gaat dan je eigen lichaam aankan is dan vele malen groter. Dit kan zowel fysiek als mentaal zijn.

Door niet iedereen constant te willen ‘pleasen’ kan je (weer) meer de controle over je eigen leven terugnemen. In dit artikel wil ik je enkele inzichten meegeven. Dingen die je misschien gaan doen nadenken. En die er hopelijk voor zullen zorgen dat je meer dingen gaat doen omdat deze vanuit jezelf komen en niet omdat anderen je dan een schouderklopje of opgestoken duim kunnen geven.

• “Hey, geef me aandacht. Ik ben leuk.”
  
  
• “Ik probeer altijd om vriendelijk te zijn.”
  
  
• “Zoveel als mogelijk houd ik rekening met anderen.”
  
  
• “Ik zie altijd het beste in anderen en probeer ook telkens het beste van mezelf te geven. Ik ga er dan ook vanuit dat anderen dat ook doen.”

Herken je deze uitspraken? En ondanks dat lukt het toch niet altijd om door iedereen aardig te worden gevonden… Dat vraagt een extra woordje uitleg.

Beeld je eens in dat er iemand op je tenen gaat staan. Sommige mensen zeggen hier niets van. Ze gaan gewoon verder met hun leven. Omdat ze niet onbeleefd willen zijn. En dit is even een doordenker: dat ‘op je tenen staan’ kan daadwerkelijk fysiek zijn. Letterlijk dus. Op een drukke receptie of manifestatie. Maar het kan even goed figuurlijk zijn. Dat iemand mentaal op je tenen gaat staan...

Er is niets mis mee om die persoon die op je teen staat daar op te wijzen. Vriendelijk en beleefd. Het zou zo maar kunnen zijn dat die andere reageert met: “Ooh, maar ik heb daar helemaal geen last…”

Vind jij op dat moment dan ook de mening van die ander belangrijker dan je eigen mening? Ga jij ondanks het feit dat het jou geen aangenaam gevoel geeft toch gewoon door met je leven? Dat wijst op ’n gebrek aan zelfrespect…

De kans is daarnaast ook groot dat jij een gebrek aan zelfvertrouwen hebt. Hoe zekerder je bent van je zelf, hoe minder je de behoefte hebt om anderen te ‘pleasen’. Hoe meer je jezelf waardeert, hoe beter jij je grenzen kan aangeven. En dat is belangrijk! "Je staat op mijn teen en daar voel ik me niet goed bij..."

Doen de anderen ook altijd goed voor jou? Niet iedereen heeft het altijd zo goed voor met jou als jij met hen. Levert het dan wel op om er alles aan te doen altijd aardig en leuk te willen zijn?

Voor velen is ‘altijd aardig gevonden willen worden’ een strategie in het leven geworden hé. Dit om dingen terug te krijgen. Dingen waar ze naar verlangen. Dit soort mensen hebben vaak  dit soort gedachten:

• “Als ik goed doe voor anderen, zullen zij ook wel goed zijn voor mij.”
  
  
• “Als ik vriendelijk ben, krijg ik waardering en misschien zelfs wel liefde.”
  
  
• “Ik vind het echt verschrikkelijk als anderen mij niet leuk vinden.”
  
  
• “Ik ben iemand die het echt iedereen naar zijn zin kan maken.”

Zijn dit soort gedachten herkenbaar? Dan zou je kunnen stellen dat jij lijd aan het ‘ik wil leuk gevonden worden’-syndroom. Dit is voor vele sociale mensen een valkuil.

Dit soort mensen lopen zichzelf vaak voorbij in die constante tocht om door anderen leuk gevonden te worden. Ze gaan over hun eigen grenzen… Belangrijk hierbij is om een onderscheid te maken tussen 'sociaal zijn' en 'jezelf opofferen voor anderen'. 

Hetgene ik je wil meegeven is dat de gedachten die ik hierboven opsomde meestal niet kloppen… Daarom wil ik er hieronder nog even dieper op ingaan. 

“Dus het is niet omdat ik vriendelijk, aardig, goed, … ben tegenover en voor anderen dat zij dat ook gaan zijn naar mij toe?” Helaas niet!

Voor sommigen mag je doen wat je wil, het zal toch nooit goed zijn.

Soms mag je zo hard je best doen, toch zullen er mensen zijn waarvoor het toch niet goed genoeg is. Dit soort mensen zijn vaak zo egocentrisch dat je er best niet te veel aandacht aan besteed. En OK, iedereen krijgt graag waardering, bevestiging, erkenning en vooral liefde. Dat is normaal! Maar als je daarvoor zo ver moet gaan dat je jezelf voorbij loopt, is het dringend tijd om hier eens bij stil te staan en dit op termijn proberen te minderen. Dit door jezelf lief te hebben en te waarderen.

Ik gaf het je eerder al mee… Je bent OK zoals je bent! 

Als je daar voor jezelf van overtuigd raakt, is de waardering die je daarnaast nog van anderen krijgt alleen nog een leuk extraatje. Mooi meegenomen… 

Het is namelijk onvermijdelijk...

Ik geef even een persoonlijk voorbeeld.

Ik heb de persoonlijke (levens)missie om zoveel mogelijk mensen te inspireren en te motiveren om een levensstijl aan te nemen waardoor ze zich goed in hun vel voelen. Ondanks dat krijg ik toch nog regelmatig nog eens een snerpende opmerking daarover. “Gij altijd met uw positief gedoe…” of “Doe anders nog snel effe een oefeningske tussendoor…”.

Zij vinden mij (of toch zeker hetgene ik doe) blijkbaar niet zo aardig. Maar ik voel mij er wel goed bij. En dat is iets wat ik mezelf blijf inprenten. Dat is tenslotte het belangrijkste. Dat ik me goed voel bij wat ik doe in het leven. En ik doe het ook in eerste instantie voor mezelf. Omdat het mij een goed gevoel geeft andere te kunnen helpen. Dat personen zoals jij er dan ook echt door geholpen zijn is natuurlijk leuk meegenomen! Extraatje… ;-)

Je kan dus nooit voor iedereen goed doen! 

Het iedereen naar zijn zin maken is echt niet jouw verantwoordelijkheid. 

Uiteindelijk is iedereen verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geluk.

En misschien kan jij bijdragen tot het geluk van mensen in je omgeving en die je graag ziet. Maar zie het niet als een verplichting want dat brengt enkel maar druk op je schouders teweeg. En de mening van anderen kan je toch niet controleren. Meer nog, het zijn zelfs je zaken niet. Laat ze maar denken.

Prent je in dat jij daar niets mee te maken hebt. Ook dat scheelt een hoop energie. Energie die jij dan over hebt om te bruisen… Super toch? 

En natuurlijk zou het leuker zijn als iedereen wat leuker tegen elkaar zou doen. De wereld zou er een pak beter uitzien. Net als iedereen wat meer zou lachen. Maar aardig en tof doen om daarvoor bevestiging, toestemming, erkenning, bevestiging of liefde te krijgen is helaas een illusie. Dat beseffen maakt jerelaties met anderen gezonder. Als je altijd leuk wil gevonden worden door anderen maakt je dat op één of andere manier afhankelijk… En laat afhankelijke relaties nu meestal geen gezonde relaties zijn! Van zodra je dat ten volle gaat beseffen ga je weer op je eigen voeten kunnen staan om zo jouw weg te vervolledigen. En niet om een ander te dragen… Denk daar maar eens over na ;-)

Hopelijk heb jij hier iets aan?!

Fitte groeten,

Fré Heylen