Tussen angst en hoop...

Hey hey,

Ik denk dat deze ‘corona-crisis’ ons ook echt wel iets kan leren.

Ik deelde eerder al een video waarin ik aangaf te ‘schommelen’ tussen angst en hoop.

Die kan je hieronder zien.

Enerzijds angst. Angst voor het onbekende. Wat er nog komen gaat… Het is logisch dat dit iets doet met een mens.

Er is de laatste tijd heel veel veranderd. De dingen die zekerheden leken vallen nu gewoon weg. Er is minder structuur.

Ook jij had tot voor 2 weken waarschijnlijk bepaalde gewoontes. Een bepaalde weekinvulling die voor jou werkte.

Hadden wij hier ook. Ons Helena ’s morgens naar de crèche doen en werken van 9 tot een uur of 6. Soms kon ik wel iets vroeger stoppen om ons ‘protje’ wat eerder te gaan halen en toch ook nog wat quality-time met haar te kunnen doorbrengen. Op dagen dat ik ze eerder kon gaan halen had ik dan ’s avonds meestal nog een bootcamp en enkele 1 op 1 trainingen of coachingssessies op de planning staan.

We hadden alles goed gepland.

Maar ja… Nu werken we allebei niet meer.

Ik geef nog 3 maal per week een online training die voor iedereen gratis te volgen is.

Een beetje uit solidariteit. Maar voor de rest zijn wij dus gewoon thuis. Ook voor ons is het nu wat zoeken naar een goede dagindeling.

Dit is ook voor jou ongetwijfeld heel herkenbaar. Misschien moet/kan jij nog werken? De kans is in ieder geval groot dat je dit nu van thuis uit doet. En als je dan nog kinderen hebt, zoals wij, dan is het natuurlijk wel wat puzzelen. Een goede balans zoeken tussen ‘de plicht die roept’ qua job maar ook als moeder/vader. En dan nog een moment voor jezelf vinden.

Ook die momenten, die die je voor jezelf had, moeten nu opnieuw een plaatsje krijgen in je nieuwe agenda.

Niet evident misschien?! Maar wel waardevol om hier eens bij stil te staan.

Vind jij nu nog wel tijd voor jezelf? Even een momentje. Een moment van rust. Bezinning misschien wel…

Ik denk dat het een goed idee is om in deze periode eens te durven stil te staan bij wat er nu gebeurt.

Is dit misschien een teken?

Ik geloof er ergens wel in dat dit misschien wel de natuur is die ons tot de orde roept. Ons tot rede wil brengen.

Misschien waren wij tot voor kort misschien wel te fel bezig met zaken als produceren en consumeren. Onze agenda moest volstaan. Er moest gewerkt worden. Verdienen en terug opdoen, daar draaide het om. En ondanks het feit dat ik overtuigd ben van het belang om onze economie te blijven aanwakkeren (steun dus maar lokale ondernemers en denk daarbij zeker ook maar online…), geloof ik ook echt wel dat het ons goed kan doen om nu even niet te kunnen ‘verdienen en opdoen’.

Misschien is het voor velen misschien ook wel de tering naar de nering zetten. Het is eigenlijk toch te zot dat er zoveel schulden zijn. Betekent dat dan niet dat we misschien allemaal (of toch velen…) teveel aan het opdoen waren. Meer dan dat er werd voorzien. Bijkwam. Ondanks dat de Europese Centrale Bank afgelopen jaren maar extra geld bleef aanmaken. “Om de economie aan te zwengelen”. Jaja, allemaal goed en wel…

Nu is er een periode aangebroken waarin we de meeste dingen die we in onze vrije tijd deden niet meer kunnen doen. Tja, wat doe je dan?

Misschien wel wat je als kind deed.

Wat deed jij toen? Slapen, spelen, eten, …

Als jij een leuke jeugd hebt gehad verschijnt er volgens mij bijna automatisch een glimlach op je gezicht als je terugkijkt naar je kinderjaren. Of denk/kijk naar je eigen (klein)kinderen. Wordt je niet automatisch warm vanbinnen? Voel je je hart ook wat tuiteren?

Dan zit je volgens mij goed. Ik zou je daarom willen aanraden de komende periode aan te grijpen om eens wat meer naar je lichaam te luisteren. Wat zegt het jou? Wat voel je? Waar wordt je warm van? Waar gaat je hart van tekeer?

Als je voor jezelf in deze weken van ‘blijf in uw kot’ er kan achterkomen waar jouw passies liggen. Dan kan deze aankomende periode ook wel gewoon een heel waardevolle zijn.

Daarom koester ik ook veel hoop voor de komende periode…

Benieuwd hoe jij hier naar kijkt.

Laat het gerust even weten.

Grtjs,

Fré