Vrijdag 21/09/2012

Ik had vandaag eigenlijk geen zin om te gaan lopen maar ik besefte wel: “Ik heb gisteren niet gelopen en als ik zoals eergisteren aangaf de 60km wil halen deze week… Ik zal wel moeten!”  Dat is altijd het moeilijkste hé. Er aan beginnen. Eens je begonnen bent ervaar je meestal enkel positieve zaken. Je bent buiten, in de gezonde buitenlucht, actief en gezond bezig, … En nadien een douchke en ge bent weer ne nieuwe! Zot eigenlijk dat je door te sporten achteraf vaak toch meer energie hebt. Dat is zalig!

Ik heb ineens een serieus toereke gedaan. 20,5km gelopen in 1u 44min 50sec. Ik merkte echt dat ik vanaf een 15-16km echt in ’n soort trance terecht kom. Dat ritme van het lopen. Men zegt het wel eens hé dat je echt ’n runnershigh kan krijgen. Dit kan naar het schijnt wel enkel als je al een fysieke conditie op niveau hebt waarbij je minstens een uur of meer kunt (hard)lopen. Met andere woorden, je traint tot je comfortabel kunt lopen terwijl je lichaam eigenlijk al uitgeput is. Je zou het kunnen omschrijven als het abnormale gevoel dat je mentale verlangen je lichaam dwingt om toch te blijven lopen. Mijn gemiddelde hartslag was 149 en ik liep gemiddeld 11,6km/u.

Ik heb weer langs de Nete gelopen. Het is gewoon zalig ergens te lopen (maar ook gewoon daar te wandelen of u daar ergens te zetten) waar je echt niets hoort. Enkel wat vogels, koeien, de wind en af en toe wat water. Chill! Echt geweldig! Puur genieten, geloof me vrij.