Vandaag heb ik eens een andere vorm van interval-training toegepast. 2km echt wel serieus tempo gelopen (nog redelijk rustig begonnen maar steeds sneller en sneller gaan lopen), dan 2km heel erg rustig gelopen. Op ’t gemak echt wel. Tijdens stevige gedeelte liep m’n hartslag op tot ongeveer 165. Soms 170 zelfs. Tijdens rustige gedeelte rond de 135.
En dat dan nog eens herhaald. 2km stevig, maar echt stevig. En dan terug 2km rustig. Daarna één kilometer terug diep gedaan en 1km rustig. Dus ja, voelde wel heel stevig aan. Om den duur gierde het melkzuur door m’n spieren. Compleet leeg voelde ik me na dit serietje. Maar dan moest ik toch nog zeker een kilometer, waarschijnlijk anderhalve tot thuis. Ja wadde… Symbolisch was dat de batterij van m’n GPS het ook begaf.
Morgen denk ik dat ik een dagje rust inlas. Spieren laten herstellen. Ik zit deze week toch al een 42km gelopen. Als ik in ’t weekend nog eens een stevig toerke (of 2) loop, kom ik deze week wel aan die 60km/week. Voor de eerste keer in m’n leven… 60km op een week. Sterk! Al zeg ik het zelf.
Vanavond de eerste les in m’n opleiding die ik vanaf dit academiejaar ga volgen, nl. sportverzorger. Dit kan me alleen nog maar meer info geven in het begeleiden van de sportende medemens. Of diegene die eindelijk inziet dat er iets gaat moeten gebeuren…
Abonneer je op m'n podcast-kanaal
Goed in je Vel-podcast
Reactie toevoegen